Het sociale aspect van huisontruiming

Het is in blogs wel genoemd natuurlijk, maar ik wil er eens een apart stuk over schrijven.

Een huisontruiming is vaak meer dan alleen afspraken maken en spullen ophalen. Mensen bevinden zich regelmatig in een kwetsbare situatie. Met name als er iemand overleden is, dan is het leeghalen van een huis vaak moeilijk. Men voelt zich soms schuldig dat veel spullen ‘zomaar’ weggaan. Ook vinden best veel mensen het moeilijk om afscheid te nemen van die vertrouwde plek waar ze zijn geboren en getogen.
Ik neem altijd ruim de tijd om even kennis te maken en als vanzelf worden er ook dingen verteld over de overleden persoon en de relatie of het verdriet wat er soms is.
Het mooie van ons werk is dan ook het persoonlijke contact binnen alle verschillende situaties. Ik probeer altijd iets te betekenen als dat past in de situatie. Uiteraard zijn er ook veel ontruimingen waarbij het gesprek alleen praktisch verloopt. Dat is prima natuurlijk. Ik hecht waarde aan de persoonlijke gesprekken en ga respectvol om met de informatie en de mensen die het met mij delen.

 

Bijzondere verhalen

In de gesprekken komen ook veel verhalen voorbij en veel daarvan blijven bij mij hangen omdat ze mooi zijn of bijzonder.
Zoals een mijnheer die vanuit Duitsland belde en wilde verhuizen naar een ander Europees land. Hij ging samenwonen met een goede vriend en was blij Duitsland te kunnen verlaten. Zijn buren waren weinig gastvrij en zijn huurbaas had hem slecht behandeld. Hij sprak met liefde over zijn honden en liet de urn zien van een vorige hond die hem ontvallen was en in een altaar stond met kaarsen en bloemen. Een man die wat teleurgesteld was in de mensen maar zich verbond met zijn honden. Deze waren alles voor hem. De man had interessante reizen gemaakt doordat hij een winkel bestierde op een redelijk luxe cruiseschip. Je ziet dan meteen zo iemand tot leven komen en ik raak dan benieuwd naar zijn verhaal. Hij vergat een kop koffie aan te bieden maar het interessante levensverhaal maakte veel goed. Hier was iemand die op latere leeftijd weer koos voor een nieuw avontuur en uitdaging, nadat hij al een interessant leven had gehad. Hij nam maar weinig mee uit het huis en alle andere spullen moesten worden opgehaald. Mijnheer had een goede smaak voor spullen en had vaak kwalitatief mooie meubels gekocht. Ook waren er andere interessante objecten waardoor ik vrij snel, na overleg met de jongens van de kringloopwinkel kon toezeggen dat het huis ontruimt kon worden zonder verdere kosten. Hij was zichtbaar opgelucht, want hij had niet een groot budget voor zijn plannen.

 

Minder positieve situaties

Een ander verhaal was minder positief. De kinderen hebben mogen meemaken dat er veel alcohol gedronken werd door de vader. Dat had zijn sporen nagelaten in de man die mij uitnodigde voor een inspectie van de spullen in het huis. Uiteraard was dit niet het eerste onderwerp, maar gaandeweg kwam dit aspect aan de orde. Je ziet dat ook terugkomen in de band met het huis en de spullen. De plek was niet alleen een veilige plek geweest maar ook een plek met slechte herinneringen. Er waren mooie oude fotoalbums die ik aanwees tijdens de inspectie. Hij gaf aan dat alle fotoalbums mee konden naar de kringloop. Hij had daar met zijn broer over gesproken, maar ook die had geen interesse in de albums. Hierin uitte zich ook de slechte band met de overleden vader. De albums konden gewoon weg.

Wat eigenlijk wel vaak hetzelfde is, ongeacht de verhalen, is de opluchting als de stap om het huis te laten ontruimen, is afgerond. Op het moment dat het huis leeg is en men weer ‘verder kan’ ervaren veel mensen dit als een moment van rust en ruimte.

Kort samengevat; ik zie een huisontruiming niet alleen als een zakelijk proces maar ook als het meebeleven van het afsluiten van een periode. Het is een interssant en mooi aspect van mijn werk.